Κινητοποίηση στο Υπουργείο Παιδείας για τις εστίες.

Το μαύρο μέτωπο ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ διαλύει τη δημόσια και δωρεάν παιδεία.

Ο προϋπολογισμός για την παιδεία είναι πιο συρρικνωμένος από ποτέ τη στιγμή που αυξάνει τα κονδύλια για τις τράπεζες, τους τοκογλύφους, το ΝΑΤΟ και την αστυνομία και μειώνει τη φορολογία για τις μεγάλες επιχειρήσεις!

Τα εκπαιδευτικά ιδρύματα καταρτίζουν προϋπολογισμούς που δεν καλύπτουν ούτε τις βασικές ανάγκες των σχολών. Καθηγητές και εργαζόμενοι μένουν απλήρωτοι και απολύονται μέσω των εφεδρειών, μπαίνει νοίκι σε μια σειρά από εστίες, φοιτητές πληρώνουν ήδη μέρος των συγγραμμάτων τους ενώ στις λέσχες σχεδιάζουν να βάλουν αντίτιμο για τη σίτιση..

Την ίδια στιγμή η Διαμαντοπούλου και οι εντολοδόχοι της πιέζουν για να εκλεγούν τα συμβούλια διοίκησης των μάνατζερ και των τεχνοκρατών που θα επιβάλουν την επιχειρηματική λειτουργία και τα δίδακτρα που θα ‘λύσουν’ το πρόβλημα της υποχρηματοδότησης! Δε θα αφήσουμε να εφαρμοστεί αυτόν τον κατάπτυστο νόμο ούτε να πληρώσουμε για τις σπουδές μας! Συνεχίζουμε τον αγώνα για την τελική ανατροπή του! Μαζί με τους εστιακούς φοιτητές και τους εργαζόμενους στα πανεπιστήμια καλούμε σε κινητοποίηση στο Υπουργείο Παιδείας. 

ΔΕ ΧΡΩΣΤΑΜΕ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ-ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΠΟΥΔΕΣ ΜΑΣ-ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΜΕ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ

ΟΛΟΙ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 19/12 ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ(ΣΤΑΘΜΟΣ ΤΡΑΙΝΟΥ ΝΕΡΑΤΖΙΟΤΙΣΣΑ) ΣΤΙΣ 11:0πμ

ΠΑΡΤΥ. Παρασκευή 16/12

Η ΑΕΠ-ΕΑΑΚ διοργανώνει πάρτυ μαζί με την Παρεμβολή (ΕΑΑΚ φυσικού) την Παρασκευή 16/12 στο διάδρομο του Φυσικού, μετά τις 23:30.

Για να διατηρούμε την πολιτική μας αυτοτέλεια, είναι απαραίτητο να είμαστε και οικονομικά ανεξάρτητοι. Για αυτό και δεν δεχόμαστε κανενός είδους επιχορήγηση ή επιδότηση.

Η προσπάθεια όμως που κάνουμε και η πολιτική μας ύπαρξη κοστίζει πολλά (αφίσες, κείμενα, αναλώσιμα κλπ). Και σ' αυτούς τους δύσκολους καιρούς αντιλαμβάνεστε ότι όλα αυτά τα έξοδα μας γονατίζουν.

Τα έσοδά μας προέρχονται αποκλειστικά από τα πάρτυ που διοργανώνουμε.

Ταυτόχρονα είναι μια εναλλακτική μορφή διασκέδασης, μακριά απ' τα εμπορευματοποιημένα μοντέλα, με φτηνά ποτά, που μάλιστα έχει αποδειχθεί πολύ πετυχημένη τα τελευταία χρόνια.

Η είσοδος για την οικονομική ενίσχυση είναι 2 ευρώ.

Εκδήλωση-Συζήτηση για την Ανεργία. ΕΑΑΚ-ΦΜΣ

Εκδήλωση-Συζήτηση:

ΑΝΕΡΓΙΑ
-Η εργασιακή περιπλάνηση, η φτώχεια και η επισφάλεια της νεολαίας στην κρίση του καπιταλισμού.
-Η οργάνωση των αντιστάσεων και η πάλη για μόνιμη και σταθερή δουλειά.

Τετάρτη 14/12, 15:00
ΑΜΦ 24 Μαθηματικού.

Ομιλητές:
Γ. Μπαλάσης: Σύλλογος Εργαζομένων στα φροντιστήρια Καθηγητών
Χ. Παπαγεωργίου: Σύλλογος Αδιόριστων Εκπαιδευτικών
Κ. Φουρίκος: Μεταπτυχιακός Φοιτητής
Δ. Κοσκινάς: Άνεργος

Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση ΦΜΣ

ΝΑ ΒΓΑΛΟΥΜΕ ΣΕ ΑΝΕΡΓΙΑ ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ-ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΡΓΟΔΟΣΙΑ!

«Όταν για να βρεις δεν υπάρχει καμιά δουλειά, πρέπει ν’ αντισταθείς! Πρέπει ολάκερο το κράτος, τα πάνω κάτω να φέρεις μέχρι να γίνεις ο ίδιος του εαυτού σου εργοδότης· και τότε πάντα διαθέσιμη δουλειά για σένα θα ‘χει! Όταν για την αδυναμία σας σάς περιγελούν, δεν επιτρέπεται καιρό να χάνετε άλλο! Πρέπει έτσι να φροντίσετε που όλοι, όσοι αδύνατοι είναι, να βαδίσουνε μαζί. Τότε μεγάλη δύναμη πια θα είστε. Να σας περιγελάει τότε δεν θα τολμά κανείς!»     

Το κάλεσμα αυτό του Μπρεχτ επιδιώκει να υλοποιήσει μια πολύ σημαντική πρωτοβουλία που λαμβάνει χώρα τις μέρες αυτές. Μετά από αρκετές προσπάθειες, διαφορετικές συλλογικότητες και επιτροπές ανέργων συντονίστηκαν για την από κοινού διοργάνωση ενός μεγάλου συλλαλητηρίου ενάντια στις απολύσεις, την εφεδρεία και την ανεργία, στο κέντρο της Αθήνας στις 15 Δεκέμβρη. Στόχος της πρωτοβουλίας αυτής είναι ο μόνιμος αγώνας, η κοινή δράση και ο συντονισμός των διαφόρων επιτροπών ανέργων, με όποια μορφή και αν αυτές εμφανίζονται στις γειτονιές, στα σωματεία, στους χώρους δουλειάς.

Στα πλαίσια αυτής της προσπάθειας και της διαδήλωσης της νεολαίας και τον ανέργων επιλέξαμε να διεξάγουμε εκδήλωση με θέμα την ανεργία και τη νεολαία. Σκοπός μας να αναδείξουμε τη σύγχρονη ‘’μάστιγα’’ της γενιάς μας, τις αιτίες που τη δημιουργούν, τις πολιτικές που τη γεννούν και την εντείνουν και φυσικά με ποιον τρόπο η νεολαία κι οι εργαζόμενοι μπορούν να οργανωθούν και να αγωνιστούν για μόνιμη και σταθερή δουλειά και τις σύγχρονες ανάγκες τους σε εκπαίδευση και εργασία.

Η ανεργία σκαρφαλώνει κάθε μήνα φτάνοντας στο 17,5% στα επίσημα στοιχεία, με τους άνεργους να ξεπερνούν κατά πολύ τους 800.000. Από το Σεπτέμβρη του 2010 μέχρι το Σεπτέμβρη του 2011 οι νέοι άνεργοι αυξήθηκαν κατά 230.000, ενώ κάθε μήνα περίπου 20.000 άνθρωποι χάνουν τη δουλειά τους. Το πρόβλημα είναι πιο έντονο στη νεολαία (46,4% το Σεπτέμβρη), με τον έναν στους δύο νέους να είναι άνεργοι. Το μέλλον προμηνύεται μαύρο με τις επιχειρήσεις να απολύουν συνεχώς, ενώ ο προϋπολογισμός της φτώχειας και της εξαθλίωσης που από κοινού αποφάσισαν κυβέρνηση και τρόικα, θα εκτινάξει τον αριθμό των απολύσεων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.

Η σύγχρονη πραγματικότητα που επιβάλλει η χούντα ΕΕ-ΔΝΤ-κεφαλαίου είναι μισή δουλειά-μισή ζωή. Ανεργία, εφεδρεία και στην καλύτερη των περιπτώσεων δουλειά μαύρη, ανασφάλιστη, με μισθούς πείνας και εξαντλητικά ωράρια. Απολύουν χιλιάδες εργαζόμενους τη στιγμή που αυτοί συνεχίζουν να πλουτίζουν. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα της Ελληνικής Χαλυβουργίας, όπου ο βιομήχανος Μάνεσης  προχώρησε σε απολύσεις 50 εργατών και απειλεί να συνεχίσει με μειώσεις μισθών κατά 40% και ελαστικοποίηση του ωραρίου εργασίας, όταν αυτή αποτελεί σημαντικό κομμάτι της ελληνικής βιομηχανίας και αύξησε ραγδαία την παραγωγή και τα κέρδη της(!) σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά. Την ίδια στιγμή τα σχολεία συγχωνεύονται ή κλείνουν, οι μαθητές μένουν χωρίς δασκάλους, βιβλία, θέρμανση και λιποθυμούν από ασιτία, ενώ 17.000 αδιόριστιοι και ωρομίσθιοι εκπαιδευτικοί περιμένουν να βρουν δουλειά. Τομείς που κατά κόρον εργάζεται η νεολαία όπως ο ΟΤΕ και γενικά οι τηλεπικοινωνίες τριπλασιάζουν τα κέρδη τους αλλά μειώνουν τους μισθούς και απολύουν κατά χιλιάδες.

Δεν είναι, λοιπόν, ότι δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς, ούτε ότι δεν υπάρχουν δουλειές, ούτε ότι δεν έχουμε αρκετά εφόδια(αποδεδειγμένα είμαστε η πιο μορφωμένη γενιά) , αλλά ότι για το κεφάλαιο η κρίση αποτελεί ευκαιρία για την αύξηση της κερδοφορίας του και φυσικά για την παγίωση των νέων εργασιακών σχέσεων της φτώχειας και της ανασφάλειας. Προκειμένου ο καπιταλισμός να ξεπεράσει την κρίση του και το μεγάλο κεφάλαιο να βγει αλώβητο απ’ αυτήν, ΕΕ, ΔΝΤ, κυβερνήσεις, τραπεζίτες, βιομήχανοι και εργοδότες φέρνουν μια νέα «μαύρη» εργασιακή πραγματικότητα. Τα αλλεπάλληλα Μνημόνια, το Μεσοπρόθεσμο, ο εφαρμοστικός νόμος, αλλά και τα αποτελέσματα της τελευταίας Ευρωσυνόδου έχουν ανοίξει τον ασκό του Αιόλου. Γενικευμένη στάση πληρωμών των εργοδοτών προς τους εργαζομένους στον ιδιωτικό τομέα, μείωση αποζημιώσεων απόλυσης κατά 50%, κόψιμο 13^ου και 14^ου μισθού, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων εργασίας, εφεδρεία, νέο καθεστώς προσλήψεων (1 πρόσληψη για κάθε 10 αποχωρήσεις με σύνταξη) και δεν έχει τελειωμό.

Βεβαίως η ανεργία αποτελεί και αναπόσπαστο στοιχείο του αδηφάγου καπιταλιστικού συστήματος αλλά και αναγκαίος κρίκος για την αναπαραγωγή του όσο κι αν προσπαθούν να μας πείσουν ότι προσπαθούν να την εξαλείψουν. Το σύστημα, η εργοδοσία, η κυβέρνηση αξιοποιούν την ανεργία, την ύπαρξη του «εφεδρικού στρατού εργασίας» για: α) Να μειώσουν συνολικά τους μισθούς και τα μεροκάματα και των ήδη εργαζόμενων και κυρίως των νεοεισερχόμενων στην αγορά εργασίας κάτω από την απειλή της απόλυσης και της εύκολης αντικατάστασης του εργαζόμενου από τους χιλιάδες εργαζόμενους  β) Να γενικεύσουν τη ζώνη της ημιεργασίας-ημιαπασχόλησης και γενικότερα της ελαστικής εργασίας, κάνοντάς την κανόνα και όχι εξαίρεση – ιδιαίτερα για τις νέες εργατικές γενιές. γ) Να μεταφέρουν ένα μέρος του κόστους εργασίας και του κόστους ασφάλισης από τον εργοδότη στο κράτος και από αυτό στους εργαζόμενους μέσω της φορολογίας (επιδοτούμενες προσλήψεις). δ) Να αντικαταστήσουν τα επιδόματα ανεργίας με ενισχύσεις που χορηγούνται στους εργοδότες, ώστε να προσλάβουν ή να καταρτίσουν ανέργους. ε) Να ισχυροποιήσουν κοινωνικά και πολιτικά τη θέση τους συνολικά απέναντι στη μισθωτή εργασία και τη νεολαία.

Η νεολαία και με πιο αναβαθμισμένο τρόπο οι φοιτητές, βρίσκονται στο επίκεντρο αυτής της πολιτικής. Είμαστε τα πειραματόζωα στη νέα τάξη πραγμάτων που διαμορφώνουν. Πλάι στην ισοπέδωση των εργατικών δικαιωμάτων έρχεται και η επίθεση στην παιδεία. Ο νόμος-έκτρωμα της Διαμαντοπούλου θα μας βγάζει και με την βούλα πλέον στην ανεργία, στην μετανάστευση ή στη μαύρη εργασία των 500 ευρώ, με την κατάργηση των πτυχίων(ταυτόχρονα με την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας), την υποβάθμιση των μορφωτικών μας δικαιωμάτων, τη δια βίου κατάρτιση και το αέναο κυνήγι πιστωτικών μονάδων και να επαναπιστοποιείται το δικαίωμά μας στην εργασία. Τελικά δημιουργεί ένα εργαζόμενο χωρίς καμία γνωστική επάρκεια και συλλογική κατοχύρωση και άρα φτηνό και ευέλικτο. Μας θέλουν χωρίς βιβλία, χωρίς παιδεία, χωρίς δικαιώματα και ελπίδα για το μέλλον, εύκολο αντικείμενο εκμετάλλευσης και χειραγώγησης.

Απέναντι στον εκβιασμό της πείνας και της εξαθλίωσης, της ηττοπάθειας και του ατομικού δρόμου, οι άνεργοι πρέπει να πάψουν να είναι ψηφία σε στατιστικές και να αποκτήσουν πρόσωπο και φωνή. Αυτό το ρόλο καλείται να παίξει η Πρωτοβουλία κατά της ανεργίας και των απολύσεων και άλλες πρωτοβουλίες που θα πάρουμε το επόμενο διάστημακαι μέσα στις σχολές . Όμως αυτό μόνο του δεν αρκεί. Πλέον το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας θα ζει υπό ένα μόνιμο καθεστώς ελαστικής εργασίας και ανεργίας, ενώ ένα άλλο κομμάτι θα περάσει στην εξαθλίωση και στο περιθώριο. Το μέτωπο της ανεργίας λοιπόν είναι ζήτημα του λαϊκού κινήματος, είναι αγώνας επιβίωσης για τη νεολαία και τους εργαζόμενους και εν τέλει για ολόκληρη την κοινωνία. Χρειάζεται οργάνωση στη γειτονιά, στο σωματείο, στο πανεπιστήμιο, κοινωνικά κέντρα και πρωτοβουλίες που όλα μαζί θα συντονίζονται σε μια ενιαία μορφή. Χρειάζεται ένα αγωνιστικό μέτωπο ρήξης και ανατροπής αυτής της πολιτικής, βασική πλευρά του οποίου θα είναι η πάλη ενάντια στην ανεργία. Ένα μέτωπο που θα μπορεί να ενώνει το νέο άνεργο, το μετανάστη, το δημόσιο υπάλληλο, τον ωρομίσθιο εκπαιδευτικό, το φοιτητή, τον εργάτη της Ελληνικής Χαλυβουργίας, όλη την κοινωνία σε μία μάχη για ζωή με αξιοπρέπεια, δουλειά με δικαιώματα, παιδεία των αναγκών μας.

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ ΤΕΤΑΡΤΗ 14 ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΣΤΙΣ 15.00 ΣΤΟ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟ, ΑΜΦ 24.

ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 15 ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΣΤΙΣ 18:00 ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΥΠ. ΕΡΓΑΣΙΑΣ.     

Ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ΤΟΥ ‘44

3 Δεκέμβρη 1944. Η Αθήνα δονείται από εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές που ξεχύνονται στους δρόμους του Κέντρου διαμαρτυρόμενοι για το αίτημα του πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου να αφοπλιστεί ο ΕΛΑΣ, αίτημα που εξώθησε σε παραίτηση τους επτά υπουργούς του ΕΑΜ στην τότε κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας. Η διαδήλωση βάφεται με αίμα. Το τι είχε προηγηθεί είναι λίγο πολύ γνωστό…

Κάτω από το ζυγό του φασίστα κατακτητή αναπτύχθηκε το μεγαλύτερο αντιστασιακό κίνημα της Ευρώπης, το ΕΑΜ. Το ΕΑΜ δημιουργώντας τον ΕΛΑΣ, Εθνικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό, κατόρθωσε να διώξει τον κατακτητή από την ύπαιθρο, να οικοδομήσει μια ελεύθερη ζώνη στην Ηπειρωτική Ελλάδα, την Ελεύθερη Ελλάδα, όπως την αποκαλούσαν και να δημιουργήσει  δομές Λαϊκής Δημοκρατίας στην περιοχή αυτή. Το ΕΑΜ στράτευσε το λαό σε έναν αγώνα ενάντια σε κάθε μορφής καταπίεση για μια άλλη κοινωνία χωρίς εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους.

Η ηγεσία όμως του ΕΑΜ, η οποία ουσιαστικά ήταν στα χέρια του ΚΚΕ, αντί να διαλέξει το δρόμο της επανάστασης, το δρόμο της ρήξης με την αστική τάξη επέλεξε να συμβιβαστεί μαζί της. Ενώ ακόμα η χώρα ήταν υπό τον Γερμανικό ζυγό με δυο διαδοχικές συμφωνίες, αυτή του Λίβανου και αυτή της Καζέρτας, η ηγεσία του κινήματος επέλεξε τον δρόμο της κούφιας Εθνικής Ενότητας κάνοντας συμβιβασμούς με την εξόριστη αστική κυβέρνηση Παπανδρέου και τους Βρετανούς Ιμπεριαλιστές με αποκορύφωμα να θέσει τον ΕΛΑΣ υπό την ηγεσία του Βρετανού στρατηγού Σκόμπι. Όλα αυτά όμως συντελούνταν την στιγμή που το ΕΑΜικο κίνημα γνώριζε την μεγαλύτερή του άνθιση και η απελευθέρωση ήταν πολύ κοντά. Έτσι μετά την απελευθέρωση, η ΕΑΜική ηγεσία βρέθηκε σε μειονεκτική θέση έναντι της ελληνικής αστικής κυβέρνησης και των Βρετανών, που όλο εκείνο τον καιρό της έσκαβαν  το λάκκο.

Με αυτό το πολιτικό σκηνικό στις 3 Δεκέμβρη του ’44 το αστικό μπλοκ εξουσίας, αφού κήρυξε παράνομη την διαδήλωση του ΕΑΜ, έστειλε τους πρώην συνεργάτες των Γερμανών, Χίτες και Ταγματασφαλίτες, μαζί με χωροφύλακες να διαλύσουν τους διαδηλωτές. Εκείνη την ημέρα η  πλατεία Συντάγματος βάφτηκε με το αίμα των λαϊκών αγωνιστών. 24 νεκροί και 140 τραυματίες ήταν ο απολογισμός των νεκρών αγωνιστών από τα πυρά των δοσίλογων και της αστυνομίας. Την επόμενη μέρα στην κηδεία των νεκρών λαϊκών αγωνιστών οι χίτες με τα τάγματα ασφαλείας ξαναχτυπούν το ακόμα μεγαλύτερο πλήθος που είχε συγκεντρωθεί. Ο λαός όμως της Αθήνας δεν έχει πει ακόμα την τελευταία του λέξη. Όπως έμαθε τόσο καιρό να αγωνίζεται  και να μη σκύβει το κεφάλι έτσι και τώρα οργανώνει την αντίστασή του στις γειτονιές και από κοινού με τον ΕΛΑΣ επιτίθεται στους χίτες, στους ταγματασφαλίτες και στους αστυνομικούς. Γειτονιές όπως ο Βύρωνας, η Καισαριανή, η Κοκκινιά, η Δραπετσώνα και το Περιστέρι μεταμορφώνονται σε προπύργια του λαού πάνω στα οποία συντρίβονται οι δυνάμεις των Βρετανών κατακτητών και των ντόπιων συνεργατών τους.

Η ΕΑΜική ηγεσία και το ΚΚΕ ακροβατώντας ανάμεσα στην παλιά γραμμή της συνεργασίας με τους αστούς και στη νέα που οδηγεί στη σύγκρουση με αυτούς, αποφασίζει να μη στείλει τον κύριο όγκο του ΕΛΑΣ στην Αθήνα. Αντίθετα αφήνουν μόνο μια μεραρχία από την Κόρινθο και το εφεδρικό τμήμα του ΕΛΑΣ στην Αττική να εμπλακούν στις μάχες, κρατώντας όλες τις αξιόμαχες μονάδες έξω από την Αθήνα. Από την άλλη πλευρά, η κυβέρνηση Παπανδρέου αφήνει τα τανκς των Βρετανών να εκκαθαρίσουν την πόλη και  να σφαγιάσουν το λαό που αντιστέκεται, παλεύει και αγωνίζεται μέχρι θανάτου για να αποτινάξει το ζυγό της εκμετάλλευσης.

Οι μάχες στην Αθήνα κρατούν ένα μήνα ακριβώς. Στις 5 Γενάρη του ΄45 ο ΕΛΑΣ αποφασίζει να αναδιπλωθεί στη Βοιωτία και ξεκινάει τις διαδικασίες συνομιλιών με τους Βρετανούς και την κυβέρνηση  Παπανδρέου. Όλα αυτά καταλήγουν σε μια από τις τραγικότερες στιγμές του κομμουνιστικού κινήματος στη χώρα, τη Συμφωνία της Βάρκιζας. Εκεί η ΕΑΜική ηγεσία οδηγείται σε παράδοση άνευ όρων στους εχθρούς της και οι ένοπλες δυνάμεις του ΕΛΑΣ παραδίδουν τα όπλα. Μετά από αυτό ξεσπά ένα πρωτόγνωρο κύμα διωγμών απέναντι σε κάθε υποστηρικτή του ΕΑΜ το οποίο θα οδηγήσει στον Εμφύλιο.

Ο Δεκέμβρης του ’44 αποτελεί αναμφισβήτητα ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα στην ιστορία του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος. Ο Κόκκινος Δεκέμβρης όπως τον αποκάλεσαν μερικοί, όχι για να δείξουν το αιματοκύλισμα αλλά για δείξουν τον χαρακτήρα του, ήταν αναμφίβολα μια επανάσταση, ήταν η απάντηση της εργατικής τάξης στα σχέδια της αστικής για τον εξανδραποδισμό της. Μέσα από τα λαϊκά δικαστήρια και τις άλλες δομές που έστησαν οι εργάτες στις συνοικίες τους, μέσα από τον αγώνα και την πάλη τους ξεμπρόστιασαν την «Εθνική Ενότητα» που ευαγγελίζονταν οι αστοί, έκαναν φανερό σε όλους ότι το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και ότι ο καπιταλισμός δεν γίνεται καλύτερος, μόνο ανατρέπεται. Ένα πανό στην αιματοβαμμένη πορεία στις 3 Δεκέμβρη του 1944 έγραφε «Όταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα». Σήμερα που ο λαός βρίσκεται αντιμέτωπος με μία συγκυβέρνηση σωτηρίας του κεφαλαίου, που λειτουργεί ως εντολοδόχος των αντιλαϊκών πολιτικών της ΕΕ και του ΔΝΤ, το σύνθημα αυτό είναι πιο επίκαιρο από πότε.

Κάλεσμα αγώνα της ΑΕΠ-ΕΑΑΚ.

Να βγούμε δυναμικά στο προσκήνιο. Όλοι στον αγώνα!

Η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ, έχει αποφασίσει να βυθίσει το λαό στη φτώχεια και στην εξαθλίωση, εφαρμόζοντας τις αποφάσεις της ΕΕ στις 26/10 και ετοιμάζοντας τον αντιλαϊκό προϋπολογισμό του 2012. 71,1% ΤΩΝ ΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΑΠΑΝΩΝ ΓΙΑ ΤΟΚΟΥΣ – ΧΡΕΟΛΥΣΙΑ – ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΡΑΠΕΖΩΝ, 120,9 δισ. ευρώ πηγαίνουν κατευθείαν στα ταμεία των τραπεζών, ενώ μόλις το 11,4% των δαπανών(19,4 δισ.) αφορούν μισθούς και συντάξεις του δημοσίου και 10.1% (17,1 δισ.) υγεία, παιδεία, ασφαλιστικά ταμεία, συγκοινωνίες. Κανείς δεν πρέπει να έχει αυταπάτες γι’ αυτή τη «νέα κυβέρνηση», δεν είναι καθόλου νέα, είναι τόσο παλιά όσο και οι πολιτικές που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-ΝΔ τις τελευταίες δεκαετίες, με την στήριξη των φασιστοειδών του ΛΑΟΣ και πάντα υπό τις κατευθύνσεις της ΕΕ. Μέχρι τώρα ψήφιζαν όλοι μαζί τα αντιλαϊκά μέτρα, τώρα απλά μοιράζονται και τα υπουργεία. Με τη συγκυβέρνησή τους τα παίζουν όλα για όλα, ξαναπαίζουν το χαρτί της χρεοκοπίας, τον εκβιασμό της 6ης δόσης, κάνουν ότι μπορούν για να εμπεδώσουν μια κατάσταση «εκτάκτου ανάγκης», όπου τα δικαιώματα και οι ανάγκες μας θα θυσιάζονται στο βωμό της κρίσης για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου. Αντιμετωπίζουν κάθε φωνή αντίστασης με βία, καταστολή, χημικά, ποινικές διώξεις, απολύσεις καθώς και τη χρήση παρακρατικών-χουντικών μεθόδων.

Να αγωνιστούμε τώρα για την ανατροπή αυτής της σύγχρονης χούντας.

Οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις του προηγούμενου διαστήματος, οι μαζικές απεργίες, οι διαδηλώσεις του λαού και της νεολαίας προκάλεσαν τριγμούς στη κυβέρνηση και τα τσιράκια της. Φοβούνται την λαϊκή οργή και αγανάκτηση, ειδικά όταν αυτή αποκτά χαρακτήρα οργανωμένης πάλης. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα των απεργών χαλυβουργών όπου συνεχίζουν εδώ και ένα μήνα τον ηρωικό αγώνα τους ενάντια στις απολύσεις και τις μειώσεις μισθών και έχουν την αμέριστη συμπαράσταση μαζικών φορέων, σωματείων και οργανώσεων από την Ελλάδα αλλά και από άλλες χώρες. Η κλιμάκωση των αγώνων είναι επιτακτική την επόμενη περίοδο. Ούτε λεπτό χαμένο, ούτε μέρα περίοδο χάριτος στη συγκυβέρνηση. Η λύση δεν μπορεί να δοθεί μέσα απ’ τις εκλογές (όπως πολλοί προτείνουν), καμία αστική κυβέρνηση δεν μπορεί και δεν θέλει να ξεπεράσει την κρίση προς όφελος του λαού. Μόνη λύση είναι οι ανυποχώρητοι αγώνες για να ανατραπεί η μαύρη κυβέρνηση του Παπαδήμου, για ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΟΛΟΙ, να ξηλωθούν τα μνημόνια, να παρθούν πίσω όλα τα αντιλαϊκά μέτρα, για να επιβάλλουμε τη λαϊκή θέληση κόντρα στους εκβιασμούς και τους διεθνείς μηχανισμούς ιμπεριαλιστικής επιβολής και διεθνούς εποπτείας. Με θεμέλιο ένα πολιτικό μαζικό εργατικό και λαϊκό κίνημα διαρκείας που θα σηκώσει το γάντι που πετάει στο λαό η Μέρκελ και ο Σαρκοζί και θα αντιτάξει αποφασιστικά το: ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ, ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΕ. Με την συγκρότηση λαϊκών οργάνων που θα επιβάλλουν τα συμφέροντα του λαού.

Το φοιτητικό κίνημα να παίξει ενεργό ρόλο στις εξελίξεις, στο πλευρό του αγωνιζόμενου λαού.

Όλοι εμείς οι φοιτητές στα ΑΕΙ-ΤΕΙ, βιώνουμε άμεσα τις συνέπειες αυτής της πολιτικής. Με το νέο νόμο πλαίσιο φέρνουν τη διάλυση των πτυχίων μας και την είσοδο των επιχειρήσεων στις σχολές, την κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων, της σίτισης και της στέγασης, την εισαγωγή διδάκτρων και τις διαγραφές φοιτητών. Πολλοί από ‘μας ήδη αναγκαζόμαστε να δουλεύουμε για να τα βγάλουμε πέρα, μαύρα και ανασφάλιστα στις περισσότερες περιπτώσεις. Τα πτυχία-κουρελόχαρτα θα εξασφαλίσουν μισθό 500 ευρώ για τους μισούς από μας που δεν θα μείνουμε στην ανεργία. Η χρηματοδότηση των πανεπιστημίων είναι σε εξευτελιστικά επίπεδα (και θα μειωθεί κι άλλο με τον προϋπολογισμό του 2012) Πολλές εστίες είναι έτοιμες να κλείσουν ενώ ήδη η σύγκλητος του ΕΚΠΑ ετοιμάζεται να βάλει τιμή 4 ευρώ στα εστιατόρια, ανεξαρτήτως κάρτας σίτισης. Τα συγγράμματα ακούγεται ότι από του χρόνου η ακόμα και από το εαρινό εξάμηνο αναμένεται να δίνονται αποκλειστικά σε ηλεκτρονική μορφή αναγκάζοντας μας να τα αγοράζουμε ή να διαβάζουμε από υπολογιστή η τυπωμένες σημειώσεις.

Τους προηγούμενους μήνες βγήκαμε δυναμικά σε αγώνες ενάντια στο νόμο πλαίσιο, με καταλήψεις διαρκείας και δυναμικές κινητοποιήσεις. Πρέπει να γίνουν ξανά γενικές συνελεύσεις και κινητοποιήσεις, να ενεργοποιηθούν οι φοιτητικοί σύλλογοι. Δε θα αφήσουμε να εφαρμοστεί κανένα σημείο του νόμου πλαίσιο. Δε θα αφήσουμε να εκλεγούν τα συμβούλια διοίκησης που θα υλοποιήσουν αυτή την εφαρμογή, θα κάνουμε καταλήψεις ώστε να μην εκλεγούν. Θα οργανώσουμε την πάλη μας στο πλευρό του αγωνιζόμενου λαού, καλούμε σε κλιμάκωση του αγώνα, για τις ανάγκες μας σε δουλειά και παιδεία.

Να απομονώσουμε το μακρύ χέρι της κυβέρνησης στα πανεπιστήμια.

Μέσα στα πανεπιστήμια η κυβέρνηση έχει βρει συμμάχους. Απ’ τη μία ορισμένους μεγαλοκαθηγητές που έχουν σχέση με εταιρίες και χρόνια τώρα επιδιώκουν αυτές τις αλλαγές. Απ’ την άλλη την ΠΑΣΠ, που προσπαθεί με κάθε τρόπο να τρομοκρατήσει και να χτυπήσει όσους αγωνίζονται. Οι παρακρατικοί της ΠΑΣΠ απήγαγαν και τραμπούκισαν φοιτήτρια, μέλος της ΕΑΑΚ, στην επέτειο του πολυτεχνείου. Μίσθωσαν μπράβους και συνδέσμους για να επιτεθούν δολοφονικά σε μέλη της ΕΑΑΚ στη Γεωπονική, στέλνοντας πολλούς στο νοσοκομείο βαριά τραυματισμένους. Κάθε χούντα χρειάζεται και το παρακράτος της. Η Διαμαντοπούλου δήλωσε ότι δεν ήρθε να καταθέσει στεφάνι στο πολυτεχνείο γιατί δεν ήταν εκεί η ΠΑΣΠ να την προστατέψει. Καλούμε όλους του φοιτητές να γυρίσουν την πλάτη σ’ αυτή την συμμορία του μνημονίου που όλο και περισσότερο αναδεικνύεται ο βρώμικος ρόλος της.

Η μόνη λύση παλλαϊκός ξεσηκωμός!

Αγώνας για την ανατροπή του σύγχρονου σφαγείου ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ!

Ενάντια στη χούντα των αγορών, της ΕΕ και του ΔΝΤ!

Κάθε σχολή, κάθε γειτονιά, κάθε χώρος δουλειάς να γίνει εστία αντίστασης και αλληλεγγύης. Καλούμε τον φοιτητικό μας σύλλογο και όλους τους φοιτητές σε ΑΕΙ-ΤΕΙ να προχωρήσουν σε μαζικές γενικές συνελεύσεις, να οργανώσουμε την πάλη μας, κόντρα σε λογικές εκφυλισμού και διάλυσης και σε λογικές «ομαλότητας» στα πανεπιστήμια. Να οργανωθούμε σε κάθε γειτονιά, μέσα από λαϊκές συνελεύσεις κ επιτροπές, ενάντια στα χαράτσια και την πολιτική της εξαθλίωσης. Οι μάχες που μας περιμένουν είναι μεγάλες και τα ερωτήματα της περιόδου αναβαθμισμένα. Χρειαζόμαστε μια συνολική απάντηση, ένα συνολικό πρόγραμμα πάλης για να οικοδομήσουμε ένα πολιτικό και κοινωνικό μέτωπο ρήξης και ανατροπής.