Καλωσόρισες στο μαθηματικό...

Καλωσόρισες στο μαθηματικό...

 Το παρόν φυλλάδιο δεν είναι απαραίτητο για τη συμπλήρωση των προσωπικών σου στοιχείων στην εγγραφή σου, δεν περιέχει συμβουλές για το πώς θα έρχεσαι στη σχολή. Εμείς δεν είμαστε εδώ για να σε ξεναγήσουμε στα κτίριο της σχολής ούτε για να σου δώσουμε σημειώσεις με τα sos αλλά ούτε και για να σε γνωρίσουμε σε ντουζίνες 'φίλων' με πελώρια χαμόγελα που θα ικανοποιήσουν ψηφοθηρικούς σκοπούς. Εμείς θεωρούμε πως εσύ, ο πρωτοετής, είσαι αρκετά ώριμος και κατασταλαγμένος για να  μπορέσεις και χωρίς τη βοήθεια των διαφόρων “καλοθελητών” να πραγματοποιήσεις τα απαραίτητα για την αρχή σου στο πανεπιστήμιο. Είμαστε εδώ γιατί θέλουμε να σε καλέσουμε στο δρόμο του αγώνα, στο δρόμο της πάλης για τα δικαιώματα και τις ανάγκες μας. Σε αυτό το δρόμο που δε μπορεί παρά να είναι συλλογικός, γιατί  τα ωραιότερα πράγματα φτιάχνονται από τους ανθρώπους που συνειδητοποιούν το κοινό τους συμφέρον, μακριά από τη βολή και τον ατομισμό.

Σίγουρα θα σου έχουν πει –και θα το ακούσεις αρκετές φορές από μεγαλοκαθηγητάδες μας– πως τώρα οι κόποι σου επιτέλους ανταμείφθηκαν, πως τώρα που πέρασες σε μια σχολή με τέτοιο κύρος όπως το Μαθηματικό, ανοίγουν οι δρόμοι για να γίνεις εκείνος ο μεγάλος επιστήμονας και γαμάτος προγραμματιστής, αρκεί να συνεχίσεις το δρόμο του λυκείου σαν “άξιος” και “συνεπής” φοιτητής. Ότι στην κρίση κανείς καλός δεν χάνεται κ.ο.κ. Από την άλλη θα έχεις προειδοποιηθεί –κατά βάση από τα “έγκυρα” δελτία των 8 ή από κάποια αστική φυλλάδα που έπεσε στα χέρια σου μια Κυριακή– και για τα διάφορα δεινά του ελληνικού πανεπιστημίου… Πρώτα απ’ όλα πηγή του κακού είναι οι παρατάξεις και τα κόμματα, γενικά η ενασχόληση με την πολιτική (κατάλοιπα της μεταπολίτευσης), κυρίως όμως οι αριστεροί φοιτητές που κλείνουν τις σχολές με καταλήψεις και μπαίνουν εμπόδιο στις προσπάθειες της εκάστοτε κυβέρνησης να φέρει την “εξυγίανση” του τρόπου λειτουργίας των πανεπιστημίων.

Τα πανεπιστήμια στον καιρό της κρίσης

        Θα ήταν αφελές αν κάποιος πίστευε ότι η κατάσταση στην κοινωνία δεν επηρεάζει και τα ίδια τα πανεπιστήμια.  Εδώ και χρόνια  ΕΕ και αστικές κυβερνήσεις προσπαθούν να αλλάξουν το χάρτη και τη φύση των πανεπιστημίων. Τα πανεπιστήμια θα έπρεπε να παράγουν έναν απόφοιτο που θα κατέχει ολόπλευρα τη γνώση της επιστήμης του. Η γνώση αυτή θα έχει γνώμονα τις πραγματικές κοινωνικές  ανάγκες  και θα του εξασφαλίζει όλα τα εργασιακά δικαιώματα. Αντ’ αυτού δημιουργείται ένα πανεπιστήμιο κάτεργο. Θα παράγονται εργαζόμενοι φτηνοί, πλήρως εξειδικευμένοι. Η γνώση που θα λαμβάνουν θα είναι πλήρως υποταγμένη στις ανάγκες της αγοράς. Την ίδια στιγμή το κεφάλαιο θα έχει τον κύριο λόγο στα πεδία της γνώσης και της έρευνας που θα παράγεται. Στα πλαίσια της αναδιάρθρωσης των πανεπιστημίων η κυβέρνηση μειώνει μέχρι και 60% την χρηματοδότηση στα πανεπιστήμια τη στιγμή που επενδύει σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς και τα όργανα καταστολής, όπως η αστυνομία, με αποτέλεσμα η λειτουργία τους να γίνεται όλο και πιο δύσκολη. Πάρα πολλές σχολές είναι στα πρόθυρα να βάλουν λουκέτο.

Στην κατεύθυνση αυτή που έβαλαν τα προηγούμενα νομοσχέδια έρχονται και οι οργανισμοί  ιδρυμάτων. Οι οργανισμοί αυτοί δημιουργούνται απ’ τα συμβούλια ιδρύματος και καθορίζουν τη λειτουργία της κάθε σχολής , αποτελώντας ένα άτυπο «σύνταγμα» των πανεπιστημίων. Πλέον αποτελούν την αιχμή του δόρατος της κυβέρνησης στην προσπάθεια της να επιβάλλει την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, όπως την αποκαλούν, σύμφωνα με τις επιταγές του κεφαλαίου και τις ΕΕ. Όπως έχουν φτιάξει το νέο λύκειο, με τράπεζες θεμάτων και πανελλήνιες σε κάθε τάξη, με αποτέλεσμα την σωματική, πνευματική και οικονομική, ελέω φροντιστηρίων,  εξόντωση των μαθητών, έτσι θέλουν να ιδρύσουν και ένα πανεπιστήμιο για λίγους και εκλεκτούς, με φοιτητές-ζόμπι χωρίς ελεύθερο χρόνο για κάποια άλλη ενασχόληση.  Σε αυτή τη λογική, μέσω τον οργανισμών προσπαθούν να καθιερώσουν μέτρα όπως δίδακτρα, ενοικιάσεις εργαστηρίων, επιστημονικής έρευνας προς όφελος εταιριών και φυσικά τα όρια φοίτησης ν+2  και τις διαγραφές των φοιτητών «που δεν χωράνε».

Η κυβέρνηση, για να αποκτήσει μια κάποια κοινωνική συναίνεση για τις διαγραφές φοιτητών, αρχικά λέει πως θα διαγράψει τους αιώνιους φοιτητές, που δεν ασχολούνται με τη σχολή τους κτλ., χαρακτηρίζοντας τους τεμπέληδες και οικονομικά επιζήμιους. Δεν θα σταθούμε στη γελοιότητα των κυβερνητικών επιχειρημάτων, καθώς πολλοί φοιτητές έχουν παρατήσει τις σπουδές τους λόγω οικονομικών προβλημάτων, καθώς και ότι δεν κοστίζουν απολύτως τίποτα πέρα από μια κόλλα χαρτί. Η ουσία είναι ότι το μέτρο  αυτό αφορά κυρίως  τους φοιτητές που σπουδάζουν ήδη, και όποια μορφή και αν έχουν οι πρώτες διαγραφές, θα σημάνουν την προετοιμασία των όρων για να πλήξει όλους τους φοιτητές και φυσικά για την καθιέρωση των διαγραφών στα ν+2 χρόνια. Θα αποκλείσουν από τις πύλες των Πανεπιστημίων και των Τεχνολογικών Ιδρυμάτων όλους τους φοιτητές που δεν θα μπορούν να αντεπεξέλθουν στους εντατικοποιημένους ρυθμούς σπουδών ή στο κόστος διαβίωσης,  προωθώντας παράλληλα τα ΙΕΚ και τα ιδιωτικά κολέγια. Επίσης, ανοίγει διάπλατα ο δρόμος για πειθαρχικές διώξεις και διαγραφές όσων φοιτητών δεν συμβιβάζονται και αγωνίζονται για καλύτερες σπουδές και ένα καλύτερο μέλλον. Επίσης το μέτρο των διαγραφών έχει σκοπό να θεσπιστεί ένα ασφυκτικό πλαίσιο λειτουργίας των ιδρυμάτων, μέσα στο οποίο θα προετοιμάζουν τον σημερινό φοιτητή να γίνει ο αυριανός εργαζόμενος, που θα είναι ικανός να αντεπεξέλθει στις ανάγκες της αγοράς. Ένας εργαζόμενος που θα είναι υπάκουος, πειθήνιος, πρόθυμος να δουλεύει με μισθούς πείνας, χωρίς δικαιώματα και ασφάλιση, ανίκανος να αντιδράσει και να κάνει συλλογικούς αγώνες.

Σύμφωνα με τις κατευθύνσεις που περιγράφηκαν προηγουμένως και καθιερώνονται σήμερα μέσω των οργανισμών των ιδρυμάτων, πλέον τα πανεπιστήμια θα λειτουργούν ως άμεση και έμμεση πηγή κέρδους. Άμεση βάζοντας στο  μέλλον δίδακτρα καθώς το κράτος όλο και μειώνει την χρηματοδότηση μέχρι να πνίξει τα πανεπιστήμια καθιστώντας τα  ανίκανα να καλύψουν και τις λειτουργικές τους δαπάνες. Έμμεσα με την χρηματοδότηση και την εκμετάλλευση όποιας έρευνας γίνεται στα παν/μια αποκλειστικά από την βιομηχανία και τις επιχειρήσεις χωρίς κανένα κριτήριο αν αυτή αποτελεί κάτι ουσιαστικά χρήσιμο για την κοινωνία.  

Συγκεκριμένα για το μαθηματικό, δεν έχει περάσει ούτε ένας μήνας που ανακοινώθηκε η ίδρυση επώνυμης έδρας στο τμήμα της Άλγεβρας, στο μάθημα της Κρυπτογραφίας από τον Ελληνικό Στρατό. Αυτό σημαίνει ότι οποιαδήποτε έρευνα γίνεται στο τμήμα μας, στον συγκεκριμένο τομέα μπορεί να εκμεταλλεύεται από τον Ελληνικό Στρατό για οποιαδήποτε χρήση, όπως για παράδειγμα για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στην Ουκρανία, τη Μέση Ανατολή κ.α. στις οποίες συμμετέχουν και τμήματα του Ε.Σ.

Στα πανεπιστήμια σήμερα η εικόνα έχει ως εξής:

 Στις διαλυμένες εστίες, τα κομμένα βιβλία και τις απαράδεκτες ήδη συνθήκες στις οποίες γίνονται τα εργαστήρια έρχεται να διαμορφωθεί ένα σκηνικό ακόμη χειρότερο. Με κεκτημένη ταχύτητα από πέρυσι διοικητικοί υπάλληλοι, φύλακες, προσωπικό γραμματείας, βοηθοί εργαστηρίων κ.ο.κ. απειλούνται να βρεθούν στο δρόμο, γεγονός που κάνει το καθεστώς υπολειτουργίας του πανεπιστημίου ακόμα χειρότερο. Τα εργαστήρια θα καταλήξουν να γίνονται από μεταπτυχιακούς ή γιατί όχι και από φοιτητές! Άλλωστε σιγά την γνώση που θα μας δίνουν αυτοί (οι “καθηγητές” μας)! 

Γίνεται εύκολα αντιληπτό από τα παραπάνω ότι την δυνατότητα φοίτησης θα την έχουν πολύ λίγοι τα επόμενα χρόνια. Ακόμα επειδή τα πανεπιστήμια ανέκαθεν αποτελούσαν κέντρα αμφισβήτησης και αντίστασης στην κυρίαρχη πολιτική στοχοποιώντας το Φοιτητικό Κίνημα προχώρησαν στην κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου. Τώρα προσπαθούν να πάνε ένα βήμα παραπέρα, επιχειρώντας να θεσπίσουν face-control με σεκιουριτάδες στις εισόδους του πανεπιστημίου και μιλώντας για την νεα “πανεπιστημιακή αστυνομία”... Για εμάς το ζήτημα του ασύλου είναι καίριας σημασίας καθώς χάρη σε αυτό τα πανεπιστήμια αποτελούν τα κέντρα αγώνα, αντιπληροφόρησης και συντονισμού των φοιτητών και ολόκληρης της κοινωνίας απέναντι στις βάρβαρες και αντιλαϊκές πολιτικές της εκάστοτε κυβέρνησης. Γι’ αυτό το λόγο διεκδικούμε και την διεύρυνση του. Πιο πρόσφατο παράδειγμα οι φοιτητικές κινητοποιήσεις ενάντια στο σχέδιο Αθηνά, με την ΕΑΑΚ να παίζει καταλυτικό ρόλο και καταφέρνοντας να αλλάξει ρότα στα σχέδια της κυβέρνησης.

Ο Αγώνας ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση δεν είναι κάτι καινούργιο. Είναι ένας αγώνας που το φοιτητικό κίνημα δίνει τα τελευταία 30 χρόνια τουλάχιστον. Είναι ένας αγώνας που δόθηκε ενάντια σε ένα σωρό αναδιαρθρώσεις στο παρελθόν, με παραιτήσεις υπουργών, νομοσχεδίων κ.ο.κ. Με το κίνημα του ‘06-’07,με το Δεκέμβρη του ’08, με το κίνημα του Σεπτέμβρη του ’11, τους αγώνες εναντίον του σχεδίου Αθηνά  και πολλούς άλλους στο παρελθόν. Είναι ένας αγώνας διαρκείας, και όχι μιας ζαριάς αφού τα πανεπιστήμια μπορούν να αποτελέσουν φοβερά πρόσφορο έδαφος για τις ορέξεις του κεφαλαίου. Αυτός είναι και ο λόγος που θέλουν να τα τσακίσουν. Για να μας κάνουν μια γενιά αμόρφωτη κι απαίδευτη έρμαιο στις ορέξεις των κυβερνήσεων που μας πίνουνε το αίμα. Μόνη επιλογή είναι η ανατροπή τους!