Τι περιμένουν από μας;
Να
δουλεύουμε για μια ζωή, ίσως και κάτι παραπάνω, αλλά να μη ζούμε, καθώς στην
πραγματικότητα δε ζεις με ψωροδεκάρες –ούτε καν επιβιώνεις. Αυτό βέβαια αν
καταφέρουμε να βρούμε δουλειά, αφού η ανεργία είναι και θα είναι στα ουράνια,
αφού το σύστημα την έχει ανάγκη για να επιβιώνει. Και τι δουλειά; Να ξεκινάς το
πρωί και να μη ξέρεις τι ώρα θα σχολάσεις, να δουλεύεις όποτε σε “χρειαστεί” το
αφεντικό σου, χωρίς σταθερό ωράριο, να δουλεύεις με το “κομμάτι”, να είσαι
αναγκασμένος να περιπλανάσαι από την ανεργία στη μερική απασχόληση, να σε
απολύουν και μάλιστα να σου λένε ότι δε θα πάρεις σύνταξη ποτέ, και άμα πάρεις
θα ‘ναι ψίχουλα, και όλα αυτά πάντα με το βούρδουλα της εργοδοτικής
τρομοκρατίας από πάνω σου. Άρα το μόνο
μέλλον που μας περιμένει είναι αυτό της μαύρης-ελαστικής εργασίας, της ανεργίας
και της μετανάστευσης… Μάλλον λίγο διαφορετικό από όποιο μέλλον σου υποσχέθηκαν
κάποιοι και όποιο κάποιοι συνεχίζουν να υπόσχονται.
Πρωτεργάτης
σε όλα αυτά είναι βέβαια οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών πλάι με τις
επιταγές της ΕΕ και του ΔΝΤ. Από τα “λεφτά υπάρχουν” φτάσαμε στην υπογραφή του
μνημονίου και τις περικοπές των μισθών και των μέτρων που “μας επιβάλλουν”.
Φυσικά η κρίση έχει αποτελέσει για τις κυβερνήσεις τη μεγαλύτερη ευκαιρία να
κάνουν όσα δε κατάφεραν τα προηγούμενα χρόνια. Από δίπλα και η Ευρωπαϊκή Ένωση
που το τελευταίο διάστημα έχει δείξει το πιο αποκρουστικό (πραγματικό) πρόσωπό
της και τον βαθιά αντιλαϊκό ρόλο της απέναντι στους λαούς της Ευρώπης με τα
μέτρα άγριας λιτότητας να συμφωνούνται εκεί και στη συνέχεια να εφαρμόζονται
από τις κυβερνήσεις σε κάθε χώρα. Η επίθεση, δηλαδή,
υπαγορεύεται από την πολιτική που από κοινού ακολουθούν η εκάστοτε κυβέρνηση, η
ΕΕ και το ΔΝΤ και άρα ο αγώνας για την ανατροπή της επίθεσης πρέπει να βάζει
στο στόχαστρο και τους τρεις.
Προσπαθούν να μας πείσουν ότι φταίμε
όλοι! Φταις εσύ που έπαιρνες δωρεάν το βιβλίο στο σχολείο, φταίνε οι γονείς σου
που είχαν το “θράσος” να θέλουν σύνταξη, φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι που είναι
βολεμένοι. Αλλά ξέρεις πως όλα αυτά δεν ισχύουν. Προσπαθούν να ρίξουν το
φταίξιμο στους μετανάστες που μας “κλέβουν” τις δουλειές. Να μας πείσουν,
δηλαδή, πως φταίνε όλοι εκτός από αυτούς, που με τους νόμους και τις διατάξεις
τους υποθηκεύουν το παρόν και το μέλλον της συντριπτικής πλειοψηφίας! Μας
λένε ότι η κοινωνία χωρίζεται σε ομάδες που κάποιες έχουν δικαιώματα
(συντεχνίες) σε βάρος κάποιον άλλων που δεν έχουν. Μας μιλάνε για τη “θεωρία
των δύο άκρων” και πόσο επικίνδυνη είναι για τη δημοκρατία, ενώ ταυτόχρονα
παραδέχονται πως το μονοπώλιο της βίας το έχει το κράτος. Αλλά τα πράγμα δεν
είναι έτσι. Από τη μια είναι οι τράπεζες
με τις φούσκες που σκάσανε στα χέρια τους, οι εφοπλιστές και οι μεγάλες
επιχειρήσεις με τις φοροαπαλλαγές, οι κυβερνήσεις, το κράτος, η ΕΕ και τα
μαντρόσκυλα τους, οι φασίστες, και από την άλλη η πληττόμενη κοινωνική
πλειοψηφία, ένας βασανισμένος λαός που ωθείται στην εξαθλίωση προκειμένου το
κεφάλαιο να διασφαλίσει και να μεγαλώσει την εξουσία και τα κέρδη του. Έτσι
η κρίση δεν είναι κρίση του εργαζόμενου λαού, αλλά των καπιταλιστών που
βλέποντας τα κέρδη τους να μειώνονται προσπαθούν να αναπληρώσουν εντείνοντας
την εκμετάλλευση της μεγάλης πλειοψηφίας.
«Το ξεπέρασμα
της κρίσης είναι εθνική προσπάθεια. Η κρίση τελειώνει το 2014»
Η κρίση δεν είναι
ελληνικό φαινόμενο, είναι παγκόσμια και συνεχώς θα βαθαίνει. Ξεκίνησε από τη
καρδιά του συστήματος του καπιταλισμού. Ένα σύστημα που στηρίζεται στην
εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Οι
πολυεθνικές και οι τράπεζες που δημιούργησαν την κρίση, προσπαθούν τώρα να
φορτώσουν τα σπασμένα στους εργαζομένους. Η εθνική προσπάθεια
που καλούν τα ΜΜΕ να στηρίξουμε, δεν είναι τίποτα παραπάνω από την ανάγκη των
Ελλήνων και ξένων αφεντικών να αυξήσουν
ξανά τα κέρδη τους, εις βάρος των ελλήνων και ξένων εργατών. Όσο και να λένε
ότι τα μέτρα είναι παροδικά και τα “τελευταία”,
η κρίση στη ευρωζώνη βαθαίνει, η όρεξη του κεφαλαίου για χρήμα παραμένει
η ίδια, και το μέλλον των λαών αβέβαιο. Το χρέος σου είναι ταξικό και όχι
εθνικό. Πρέπει εργαζόμενοι και νεολαία να τερματίσουν τη κρίση με τη δικιά τους
αντικαπιταλιστική απάντηση!
«Η Ελλάδα βγαίνει στις αγορές!»
Τον περασμένο Απρίλη όλα τα μάτια της ελληνικής κοινωνίας
στράφηκαν στην έξοδο της Ελλάδας στις αγορές, γεγονός που προβάλλονταν απ' τα
ΜΜΕ ως επιτυχία και προωθητικό βήμα για τη σωτηρία της χώρας. Μια χώρα που
βρίσκεται ήδη βυθισμένη μέχρι το λαιμό σ' ένα χρέος που πέφτει στις πλάτες του
εργαζόμενου και εκφράζεται με περικοπές σε μισθούς, δημόσιες δαπάνες και
απολύσεις, βγαίνει προς αναζήτηση νέων δανεικών. Δανεικά τα οποία δε
χρειαζόμαστε επειδή χαλάμε πολλά σε κοινωνικές παροχές αλλά που απαιτόυνται για
να ξεπληρώσουμε το υπάρχον χρέος και θα μας παγιδεύσουν, για επιπλέον χρόνια,
στο παιχνίδι των δανειστών. Επιτακτική, λοιπόν, ανάγκη δεν είναι η εύρεση νέων
πηγών για αποπληρωμή του, αλλά η ρήξη με το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα,
που το γέννησε και συνεχίζει να το διογκώνει, μέχρι την οριστική διαγραφή του.
«Οι παρατάξεις
και ο συνδικαλισμός φταίνε για την κατάστασή μας και πρέπει να καταργηθούν!»
Για την κατάσταση
που φτάσαμε, προφανώς και φταίνε τα κόμματα που ήταν εδώ και χρόνια στην
εξουσία δηλαδή το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ μαζί με όσους ακόμα συγκυβέρνησαν ή τους
στήριξαν όλα αυτά τα χρόνια όπως το ΛΑΟΣ και η ΔΗΜΑΡ. Αυτοί πρέπει να απομονωθούν
και να τους τιμωρήσεις. Μην γίνεις όμως θύμα των ψεμάτων ότι άμα καταργηθεί ο
αγώνας και ο συνδικαλισμός θα είμαστε καλύτερα. Αυτό είναι η προπαγάνδα της
Χρυσής Αυγής και των καναλιών που θέλουν να γυρίσουμε σε εποχές που θυμίζουν
χούντα, που μας θέλουν πρόβατα. Εμείς σε
καλούμε σε μία πολιτική διαφορετική από αυτή των media και της βουλής. Μια πολιτική που δεν έχει καμία σχέση
με την πολιτική των πολιτικών, των νόμων και των θεσμών τους. Πολιτική από
τους πολλούς για τους πολλούς. Πολιτική για τα δικαιώματα, και τις ανάγκες μας.
Η μία προϋποθέτει την ανατροπή της άλλης.
« Άμα φύγουμε από την ΕΕ
καταστραφήκαμε!»
Από την
«αντισυστημική» Χρυσή Αυγή, τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ μέχρι και τον ΣΥΡΙΖΑ όλοι έχουν
ευθύνη για την σημερινή κατάσταση, από την στιγμή που υπερασπίζονται την
παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως τη μόνη βιώσιμη λύση. Πού βοήθησε όμως η ΕΕ την Ελλάδα;; Με
την Κοινή Αγροτική Πολιτική που από τη μια έβαζε πλαφόν στην παραγωγή των
μικροκαλλιεργητών και από την άλλη έδινε το 80% των επιδοτήσεων στους
μεγαλοτσιφλικάδες; Με το ξεπούλημα του ΟΤΕ στην Deutsche Welle
και το πρόσφατο ξεπούλημα της Αγροτικής Τράπεζας σε τραπεζίτες; Κλείνοντας όλα
τα εργοστάσια ζάχαρης και υποβαθμίζοντας την από πρώτη σε εξαγωγές δύναμη; Ή μήπως με τη
συμμετοχή των ελληνικών δυνάμεων στους επεκτατικούς πολέμους των
ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Ευρωστρατού σε Λιβύη, Αφγανιστάν, Ιράν, Συρία και την υποστήριξη των
νεοναζί δολοφόνων στην Ουκρανία; Στο δίλημμα ΕΕ ή επανάσταση εμείς ξεκάθαρα
απαντάμε το δεύτερο. Γιατί μόνο μέσα από μια άλλη κοινωνία θα μπορέσουμε να
ζήσουμε καλύτερα. Όσο είμαστε κάτω από τις εντολές τους μόνο χειρότερα θα πάνε
τα πράγματα!
«Η
‘αντισυστημική’ Χρυσή Αυγή και ο εκφασισμός της κοινωνίας»
Η άνοδος της Χρυσής Αυγής τα τελευταία χρόνια καθώς και το
πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα συνδέονται άμεσα με την αντιδραστικοποίηση της
κοινωνίας και τη δεξιά μετατόπιση του πολιτικού σκηνικού. Παρατηρούμε ΧΑ και ΝΔ
να χρησιμοποιούν τον ίδιο αντιδραστικό λόγο απέναντι στα κινήματα και τους
αγώνες της νεολαίας και των εργαζομένων και τη ΧΑ να παίζει ρόλο μπράβου του
κεφαλαίου. Η σύνδεση χρυσής αυγής και
επίσημου κράτους είναι πλέον αντιληπτή απ’ όλους. Απ’ την μια οι θύλακες μες στην αστυνομία, απ’ την άλλη κρυφές φιλικές
συζητησούλες(βλ. Μπαλτάκος), και φυσικά η συστράτευση χρυσής αυγής και
κυβέρνησης σε κάθε πολιτική απόφαση
αναγκαία για το μεγάλο κεφάλαιο. Απ’ το ξεπούλημα της Αγροτικής Τράπεζας καθώς
και δημόσιας περιουσίας μέχρι τη κάθε λογής φοροελάφρυνση για κάθε
μεγαλοβιομήχανο και εφοπλιστή τη στιγμή που τα λαϊκά νοικοκυριά
βαριανασαίνουν. Επίσης είναι ξεκάθαρη
πλέον η κοινή δράση ΧΑ και κυβέρνησης στο ζήτημα της καταστολής.. Είναι ακόμα
νωπός στη μνήμη όλων ο περασμένος
Σεπτέμβρης, όπου ο Παύλος Φύσσας, αγωνιστής του αντιφασιστικού κινήματος, δολοφονείται
από χέρι χρυσαυγίτη. Είναι χρέος κάθε αντιφασίστα, τόσο για την μνήμη του
Παύλου όσο και για το μέλλον που έχει μπροστά του, να σηκώσει ανάστημα, να αντισταθεί και να
ανατρέψει την κρατική και παρακρατική τρομοκρατία και την σάπια πραγματικότητα
που θέλουν να του επιβάλλουν. Η
φυλάκιση βασικών μελών της Χ.Α. δεν έγινε επειδή η ΧΑ τρομάζει το
κατεστημένο, αντιθέτως, το ίδιο το κατεστημένο επέλεξε να την περιορίσει
προσωρινά ώστε να την χρησιμοποιήσει σε μια μελλοντική περίπτωση ανάγκης . Άλλωστε οι φασίστες ακόμα αλωνίζουν στους
δρόμους. Όσο και να προσπαθεί να πείσει το λαό ότι είναι αντισυστημική, γίνεται
ξεκάθαρο ότι είναι το δεξί χέρι του αστικού κράτους και της πολιτικής του. Η
λύση δεν είναι απλή ούτε θα έρθει θέτοντας τη Χ.Α. εκτός νόμου. Απαιτείται
πολιτική συνείδηση, οργάνωση της δράσης, αλληλεγγύη στις διεκδικήσεις των
εργαζομένων (Ελλήνων και μεταναστών), ανέργων και φτωχών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου